چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت گرفته

  و به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داده زل بزنی  

و به جای اینکه لبریز کینه نفرت بشی

  حس کنی که هنوزم دوسش داری

چه قدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیوار تکیه بدی

 که یـک بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده

چه قدرسخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی

 اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بهش بگی

چه قدر سخته وقتی پیشته سرتو بندازی پایین و آروم اشک بریزی

چون دلت براش تنگ شده، اما آروم اشکاتو پاکنی تا متوجه نشه...

 چون حتما فکر می کنه دیوونه ای!!!!!!!!

چه قدر سخته وقتی پشتـت بهشه

 دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه 

 اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری  

چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگران ببینی

و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت زیر لب آروم بگی:

گل من! باغچه نو مبارک...